-Nie mogę tego powiedzieć.Mogę ci coś powiedzieć jeśli mi zaufasz.

-Twoja mama odeszła od wygnańców ode mnie.A więc pewnego razu weszłam na Lwią Ziemię i zauważyłam twego ojca.Więc szłam po cichu i na niego wskoczyłam.Zaczęłam go gryźć drapać takie inne.Kochałam moją siostrę dla niej to robiłam.Wtedy jego straż wyprowadziła mnie na pustkowia.*Powiedziała*

-To że mnie zaatakowali.*Powiedziała*

-Tak.W nocy.*Westchnęła*

-Ja też.*Powiedziała*
-Może pójdziemy na Pustkowia?*Zapytała się*

*Wzięła na grzbiet Adaksa i kierowała się tam gdzie Hasara.*
//zt//

*Przyszedł tu żeby upolować coś dla syna, dostrzegł niewielką antylopę, po czym zaatakował i po krótkiej pogoni dopadł zdobycz. Zaczął wracać na pustkowia.*
//zt//

No dobrze synu. Patrz. *Wskazał małą antylopę beztrosko skubiącą trawę nieopodal* Pokaż co potrafisz, to nie powinno być trudne.

Dobra robota synu. Matka cie tego nauczyła?

No tak...spisała się...szkoda że wcześniej cie nie znałem mały. Wcinaj, ja nie jestem głodny. Co byś chciał teraz robić?

Euh, widzisz....to jest mój syn. *Zrobił lekko kłopotliwą minę* Ma na imię Nerv, Nerv, to twoja kuzynka, Sela.

-Tak.A co??*Zrobiła dziwną minę*

*Ziewnął* Tam rządzi Ombre i Raise, Raise kiedyś była wygnanką ale pokochała lwioziemca, do tego króla, więc została ułaskawiona i została królową. I tak, jest tam duużo zwierzyny łownej.

Mają, trójkę. I muszę ci przypomnieć że to LWIOZIEMCY. I radze ci o tym nie zapominać synu.

Więc co tu robisz?! Jeśli jesteś srebrnoziemcem to uciekaj na swój teren! Jeśli pogardzasz własnym ojcem! *Prychnął ze wściekłością*

Albo ja zabiłbym ją! PRECZ! Nie chce cie więcej widzieć na Pustkowiach! *Ryknął w gniewie na lwiątko*

Nie obchodzi mnie to! Nie jesteś wygnańcem i nigdy nie będziesz! Nie chce cie NIGDY widzieć na Pustkowiach. *Wbił pazury w ziemię o włos przed lwiątkiem* Uciekaj na swoją Srebrną Ziemię.

Więc zostań! Ale wiedz że na Pustkowia odtąd nie wolno ci iść! *Odszedł w strone swojej jaskini na Pustkowiach* Inaczej...*przejechał pazurem po gardle*

*Zerknął przez ramię na Nerva, i po chwili odbiegł daleko do swojej groty na Pustkowia*

-Diuna a daj mu spokój.Chodź tu do mnie Diuna!*Krzykła*

*przychodzi z zamiarem upolowania sobie obiadu, zauważa niewielkie stadko antylop, skrada się, a po chwili rusza za ofiarą, co jest dziwne bardzo szybko się męczy, a chwilę później upada na ziemię zalana potem, jej oddech jest przyspieszony, wydaje z siebie głośny ryk, który jest oznaką bólu*

*przychodzi razem z Nagashem* No, to tutaj.

Jasne. *rozgląda się, zauważa niewielkie stadko zebr* Spójrz tam.

*namierzyła wzrokiem jedno z młodych*

*podbiegła do niego* No, chyba jednak nie byłam potrzebna... *zaśmiała się*