*spadła z grzbietu lwicy zasłaniając łapą łeb, zaczęła kaszleć piaskiem*

*Przychodzi do Jaskini i nie wierzy w to co widzi*
Co ci się stało. *Podbiega do Has*
A ty kim jesteś?
Co jej się stało?

-Jestem Raise.Kogo mamy zawołać?

Moich... *zamknęła oczy i kaszlała*

Każ mu wyjść... *szepnęła*

Zawołaj Ombrego... I Lu...

*Wchodzi do środka z bratem.Bo usłyszeli głosy w jaskini*

-Co ci się stało Has?*Powiedziała zszokowana*

-Tu jestem.*Powiedział*-Wyglądasz teraz jak nasz babcia.

-Dobrze*Powiedział Wściekle*

I jeszcze powiedz Dantemu, że się na nim zawiodłam... *opuściła ciężko łeb*

Nadszedł czas... *uniosła się ciężko na nogach, zachwiała się* Odejdź stąd... Na granicę... I nigdy nie wracaj.

*wydała z siebie długi i przeciągły ryk, w którym słychać było gorycz, żal, ból, zawód i cierpienie*

*Ze smutkiem spojrzał w kierunku jaskini*

-Słucham siostro*Powiedział*

*Podszedł do Raise*
-Raise podobasz mi się.

-Ja ciebie też.A byłabyś królową Lwiej Ziemi?

*Wiedział że musi poczekać więc poszedł na wyprawę*
//zt//

*przychodzi i szuka swoich bliskich*

Luna! Ombre! Gdzie jesteście?

*uśmiechnęła się do niego* Chcieliśmy się pożegnać...

*spojrzała pytająco na Dantego* Chyba też odeszła...

*pojawiła się obok dzieci i Dantego, uśmiechnęła się choć wiedziała, że nikt jej nie widzi, wiedziała, że ten moment nadejdzie i chociaż nikt jej nie słyszał pragnęła przemówić* Hasaro, jestem szczęśiwa, że chcesz spelniać swoje marzenia. I pamiętaj: Całą mądrość, która cię poprowadzi, całą odwagę, której potrzebujesz znajdziesz, gdy dostrzeżesz, że jesteśmy jednym. Dante prowadź ją ku temu... *zniknęła i przemieniła te słowa w cichy szmer*